«خودآموزی حداکثری در بستر محرک» تاملی بر یکی از الگوهای جامعه‌پذیری حرفه‌ای در بین بازیگران تئاتر در شهر تهران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد علوم اجتماعی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

2 استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

چکیده

جامعهپذیری در گروههای حرفهای یکی از انواع جامعهپذیری است که به فرایند یادگیری نقشها، هنجارها، ارزشها و مهارتهای مربوط به حرفه، شغل یا گروه اجتماعی اشاره دارد. هدف این مطالعه، کشف فرایند جامعهپذیری حرفهای در بین بازیگران دارای تحصیلات دانشگاهی تئاتر در شهر تهران، به مثابه یک گروه حرفهای است؛ کشف و شناسایی فرایندهایی که طی آن، فرد مبتدی، به عضوی حرفهای از گروه بازیگرانِ تئاتر تبدیل میشود. تحقق این هدف از طریق فهم و شناسایی داستان بازیگر شدن مصاحبهشوندگان، تحت هدایت روش گرانددتئوری دنبال شده است. گرانددتئوری روشی است که در فقدان یک نظریۀ مدون، از طریق گردآوری، تحلیل و دستهبندی نظاممند دادهها، الگویی از یک فرایند اجتماعی ارائه میدهد. این الگو در اینجا، مشابهتهای مسیری است که هر یک از بازیگران تئاتر برای نیل از وضعیت مبتدی به وضعیت حرفهای پیمودهاند. پس از جمعآوری اطلاعات با تکنیک مصاحبۀ روایی و تجزیهوتحلیل آنها، از مجموعه مقولات بستری/ شرایطی، «بستر محرک» به عنوان مقولۀ هسته انتزاع و از میان مقولات فرایندی/ تعاملی، مقولۀ «خودآموزی حداکثری» به عنوان مقوله هسته انتخاب شد. از ترکیب این دو مقوله، مقولۀ مرکزی نهایی به دست آمد: «خودآموزی حداکثری در بستر محرک». این بستر محرک گاهی زمینۀ خانوادگیِ موافق است، گاهی بستر مورفولوژیکی است که دانشگاه فراهم آورده است، و گاهی نیز به فضای مأیوسکنندۀ برخی کلاسهای دانشگاه اشاره دارد که به مثابه عامل برانگیزنده در جهتِ رشد عمل میکند. خودآموزی مستمر و حداکثری نیز همان نکتۀ اصلی موجود در دادههاست که در این فرایند بیشترین اهمیت و تأثیر را از منظر پاسخگویان داشته است؛ یک موتور فعال درونی که موجب شده است فرد پیوسته در پی یادگیری و کسب مهارتهای بازیگری از طریق منابع گوناگون آموزشی باشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

"Maximum Self-education in the Context of Stimulus" Professional Socialization Process of Academically Educated Theater Actors/Actresses in the City of Tehran

نویسندگان [English]

  • Amin Sabouri 1
  • Gholamreza Seddiq ouraee 2
1 Master of Social Science Research, Department of Sociology, Kharazmi University, Tehran. Iran ​
2 Assistance Professor, Department of Social Sciences, Ferdowsi University, Mashhad , Iran ​
چکیده [English]

Professional Socialization is one of the types of socialization that refers to the process of learning roles, values, norms and skills related to profession or social groups. The purpose of this study is to explore the process of professional socialization among theater actors/actresses of Tehran as a professional group and exploration of processes, through which the beginner can be changed into a professional member of theater actors’ group.Achieving this goal is followed through understanding “The story of becoming an actor” of interviewees under conducting Grounded Theory. From context/conditions categories, “context of stimulus” was selected as abstraction core category and from process/ interaction categories, “maximum self-education” was selected as core category. Through combining the two categories, final central category was obtained: “maximum self-education in the context of stimulus”. The context of stimulus is sometimes agreed family background, sometimes disappointing environment of the university that acts as a motivating factor to develop action and sometimes morphological context provided by the university. Continuous and maximized self-education is also the main point in data, which has had the highest significance and impact in this process in view of respondents. This is an internal active motor that constantly seeks learning and gaining acting skills through different pedagogical sources.

کلیدواژه‌ها [English]

  • becoming an actor/actress
  • professional socialization
  • professional acting
  • academic actors/actresses
  • self- learning
  • grounded theory